قبل از اینکه این قسمت را بخوانید، اجازه دهید از تمامی دوستان عزیزی که افتخار داده و درباره مطالب خصوصا اخیر اظهار نظر کرده اند، صمیمانه تشکر کنم و بر روی چشم نظرات شان را مورد ملاحظه قرار دهم، به ویژه نظرات صائب دوست قدیمی و همکلاسی سابق آقای دکتر رضا علی اکبر پور. چشم. به موضوعات فرهنگی و هنری هم خواهم پرداخت.
مالاریا و بیماری های دیگر
در این بخش غرب آفریقا که من و همسر و دختر زیر دو سالم زندگی کردیم، در میان بیماری های رایج، مالاریا حرف اول و آخر را می زند. به تعبیر ساده مالاریا در اینجا مانند سرماخوردگی در ایران رایج است. در مدت سه و سال و نیمی که در غرب آفریقا بودیم من یکی دو بار و همسرم یکبار مالاریا گرفتیم. مالاریا که نتیجه فعالیت پشه آنوفل است انواع مختلف دارد و از یک تب و آنفلو آنزای ساده تا به شدت ضعیف کردن و حتی کور کردن چشم دامنه اثر دارد. من مالاریای شاید نوع معمولی نسبتا سختی گرفتم که برای درمان یک هفته زیر سرم بودم و دو هفته دارو و استراحت داشتم. همسرم مالاریای ضعیفتری گرفت که با دارو حل شد و خوشبختانه دخترکم نگرفت. مالاریا واقعا شاید از جهاتی درد بی درمان آفریقاست، با اینکه مثلا مثل ایدز نیست که درمان قطعی نداشته باشد. فقط بگویم در هر سی ثانیه یک کودک زیر پنج سال در آفریقا از این بیماری فوت می کند.
اما بیماری های آنجا فقط مالاریا نیست. یک بیماری چشمی رایج نیز وجود دارد که در فصل گرم و خشک از راه می رسد( آنجا دو فصل دارد، یکی همین که گفتم یکی هم گرم و بارانی). این بیماری که در زبان عامه آپولو نامیده می شود، چشم های شما را برای دو سه روزی رسما کور می کند، بعد هم چند روز باید دارو و قطره استفاده کنید تا چشم باز شود و به تدریج شفاف. بومیان می گویند آپولو با گرد و خاک فصل گرم و خشک می آید و با نگاه کردن نیز منتقل می شود. من آنجا هرگز نفهمیدم که آیا با نگاه کردن منتقل می شود یانه، اما ما رعایت می کردیم، مخصوصا اینکه دخترکم ستایش شیرخوار بود. آپولو قیافه آدم را این طوری می کند، این عکس مال روز دوم و سوم بیماری از خودم است که تازه چشمهایم در حال باز شدن بودند. ببخشید که شاید ترسناک است:
یادداشت بعدی:
وقتی سفیدها چشم ندارند ببینند سیاها از زندگی لذت ببرند: ایدز
