اینکه در دارفور چه می گذرد و اینکه مرتبا منابع غربی از ۲۰۰ هزار کشته و دو میلیون آواره در این منطقه دم می زنند و در عوض از حدود ۷۰۰ هزار کشته در عراق ( به نقل خود منابع انگلیسی) و ۴ میلیون آوره این کشور کمتر می گویند یک مسئله است و اینکه ما در رادیو و تلویزیون خودمان چگونه به این موضوع می پردازیم مسئله ای دیگر.
واقعیت این است که مداخله گری آمریکا در سودان از جهات مختلف خلاف حقوق بین المللی و نقض حاکمیت سودان است و ما در اخبار خودمان به آن به اندازه کافی در نفی آمریکا و سیاست خارجی زورگویانه اش می پردازیم اما این گفتمان سلبی علیه آمریکا آنقدر کلیشه شده است که مردم کمتر به آن توجه می کنند. به علاوه اینکه اولویت ها نیز چیز دیگری است. ما امروز برای انتشار زورگویی آمریکا در پرونده هایی مثل سودان بیش از هر زمانی به یک گفتمان ایجابی ( تعبیر دوست عزیز و دانشمند آقای دکتر فتاحی) نیاز داریم. جای برنامه هایی چالشی مثل " نگاه یک" یا فرمی شبیه " شب شیشه ای" در این نوع اطلاع رسانی خالی است. اگر به هارد تاک شبکه بی بی سی اشاره نکنیم.
موضوع سودان و دارفور و بحث تجزیه احتمالی جنوب این کشور را اگر در چارچوب برنامه جامع خاورمیانه بزرگ آمریکا ببینیمُ اولویت دارفور و سودان هم معلوم می شود. دارفوری که هم نفت دارد هم اورانیوم/ سودانی که به لحاظ تاریخی در تیررس انگلیس قرار دارد و صهیونیست ها با تجزیه احتمالی آن برنامه نیل تا فرات خودشان را دنبال می کنند/ باید به یک اولویت در برنامه های خبررسانی و تولیدی تبدیل شود. چرا ما نباید تصاویری بکر و دست اول از داخل دارفور داشته باشیم تا ببینیم این دو میلیون آواره و دویست هزار کشته کجا هستند؟ همین مسائل را در قالب دیگری می توان در مورد زیمبابوه یا برخی دیگر از کشورهای آفریقایی مطرح کرد که انشا.. در فرصت های دیگر. همین قدر بگویم که جرج کلونی هنرپیشه معروف هالیوودی که به عنوان بهترین و خوش تیپ ترین در برخی نظر سنجی ها انتخاب شده است/ از جمله کسانی است که به شدت علیه دولت سودان اینجا و آنجا تبلیغ می کند و غرب از تمام ابزار ممکن برای پیشبرد اهداف خود استفاده می کند پس ما هم باید تکانی بخوریم.
این هم آقای کلونی
